دستگاه استخراج سوکسله(به انگلیسی: Soxhlet extractor) یکی از ابزارهای آزمایشگاهی است که توسط شیمیدان آلمانی فرانس فون سوکسله(به آلمانی: Franz von Soxhlet) در سال 1879 میلادی اختراع شد.^[۱] این وسیله آزمایشگاهی که معمولا از شیشه ساخته می شود، برای جداسازی چربی ها(لیپیدها) از مواد جامد مورد استفاده قرار می گیرد.^[۲]

این روش در اصل برای استخراج چربی ها از مواد جامد طراحی شده بود با این حال استخراج سوکسیله به استخراج چربی ها محدود نشده است برای انجام سوکسیله نیاز هست که ترکیب مورد نظر حلالیت محدودی در یک حلال داشته باشد و نا خالصی ها در آن حلال نامحلول باشند. درصورتی که ترکیب مورد نظر حلالیت قابل توجهی در یک حلال داشته باشد می توان با یک تصفیه ساده ترکیب را از مواد نامحلول جدا کرد. بطور معمول مواد جامدی که حاوی مقداری از ترکیب مورد نظر هستند در داخل یک انگشتانه که از یک کاغذ صافی ضخیم درست شده است پر شده و در اتاقک اصلی استخراج جا گذاری می شود. سوکسیله استخراج کننده روی یک فلاسک حاوی حلال مورد استفاده قرار می گیرد سوکسیله مجهز به یک کندانسور است حلال در حال برگشت به پایین گرم می شود بخار حلال بوسیله بازوی تقطیر به بالا منتقل می شود و سر ریز آن به اتاقک انگشتانه حاوی مواد جامد می ریزد کندانسور باعث می شود که هر قطره بخار سرد شده حلال به داخل محفظه حاوی ماده جامد برگردد. حلال گرم به آرامی محفظه حاوی ماده جامد را پر می کند. مقداری از ترکیب مورد نظر در حلال گرم حل خواهد شد. وقتی که مخزن سوکسیله بطور کامل پر شد این محفظه ، بصورت خودکار توسط سیفون جانبی تعبیه شده، تخلیه می شود و حلال دوباره به داخل محفظه تقطیر می ریزد. شاید لازم باشد که این چرخه ساعتها و یا روز ها تکرار شود. در هر چرخه بخشی از مواد غیر فرار در حلال حل می گردند. پس از چرخه های زیاد ترکیب مورد نظر در ظرف تقطیر غلیظ می شود. مزیت این سیستم این است که بجای استفاده از مقدرا زیادی از حلال ، همان حلالی که از داخل نمونه عبور کرده دوباره بازیافت می شود . پس از استخراج،حلال با استفاده از یک اواپراتور گردنده حذف می شود و حاصل کار، ترکیب مورد نظر است. بخش غیر محلول از جامد، داخل انگشتانه باقی می ماند که معمولا دور انداخته می شود.